De hele dag heb ik gewacht op het aan mij beloofde printje van het menu. Tevergeefs. Behalve dat ik nu nog steeds niet weet of ik mijn bestelde tussengerechtje wel echt heb gehad, heb ik straks ook geen herinnering meer aan al die verrukkelijke gerechten die mij voorgeschoteld werden. Hoe kan je een gast en jezelf zoo teleurstellen. "We hebben een intieme en industriële plek gemaakt, middenin het trendy, nieuwe hart van Rotterdam. We breken finaal met gevestigde ideeën over achtergrondmuziek en inrichting. Hier destilleren we atmosfeer" schrijven ze op de website van DiningCity. Intiem? Laat me niet lachen. Het gestamp van de bas verknalde elk nummer en ik wist niet of ik nu in een fabriekshal, tapasbar, kroeg of een combinatie van die drie was beland. Toegegeven, de inrichting was wel bijzonder. De hoge tafels met krukken zijn misschien trendy, maar een gehandicapte laat zich volgens mij liever wegzakken in de fauteuils van het tweesterrenrestaurant van FG naast deze proeftuin. Kort en modern samengevat: eten geweldig, de rest onvolkomen en kut.